Korea: z wizą czy bez?

Korea Południowa jest jednym z wielu krajów, które w przypadku pobytu turystycznego nieprzekraczającego trzech miesięcy nie wymagają od Polaków posiadania wizy. Co jednak zrobić w sytuacji, gdy planujemy zatrzymać się tu na dłużej?

Oczywiście, wszystko zależy od tego, co zamierzamy robić w Korei. Jeśli w grę faktycznie wchodzi dłuższy pobyt turystyczny, nic nie stoi na przeszkodzie, by przed końcem trzymiesięcznego okresu wybrać się na chwilę – choćby na weekend – do sąsiedniego kraju. Istotna uwaga: pojęcie sąsiedni kraj może być nieco mylące. Jedynym państwem, które posiada granicę lądową z Koreą Południową, jest Korea Północna i o ile się nie mylę, między tymi krajami nie istnieje żadne drogowe przejście graniczne 😈 Ale dlaczego nie polecieć na weekend do Japonii? Lot z Seulu do Osaki trwa nieco ponad godzinę, a polscy turyści nie muszą mieć japońskiej wizy. Oczywiście, równie blisko jest do Pekinu czy Szanghaju, ale w tym przypadku potrzebna Wam będzie chińska wiza. Tak czy inaczej – gdziekolwiek byście się nie wybrali, po powrocie do Korei trzymiesięczny okres pobytu bezwizowego będzie liczył się od nowa 😀 Nie należy jednak zapominać o dwóch istotnych kwestiach. Po pierwsze, każdy fakt przekroczenia granicy koreańskiej jest skrupulatnie rejestrowany, więc niech Wam nie przychodzi do głowy przedłużanie trzymiesięcznego pobytu o chociażby jeden dzień 😠 Po drugie, pobyt bezwizowy wyklucza podejmowanie jakiejkolwiek pracy zarobkowej czy nauki i jeśli pojawi się choć cień podejrzenia, że jest inaczej, nie zostaniecie wpuszczeni do Korei lub będziecie z niej wydaleni bez prawa powrotu 😦

Koreańskie pieczątki w paszporcie: wjazdowa (purpurowa) i wyjazdowa (zielona)
- ta druga od listopada 2016 r. nie jest już używana.

Dla osób planujących dłuższy pobyt najrozsądniejszym rozwiązaniem wydaje się więc uzyskanie koreańskiej wizy. Kategorii wizowych jest naprawdę dużo (zainteresowanych odsyłam chociażby TUTAJ) i nawet specjaliści z koreańskiego Urzędu Imigracyjnego często nie potrafią wskazać tej, która jest najbardziej odpowiednia dla danego aplikanta. Co ciekawe, istnieje lista preferowanych zawodów, których posiadacze są pożądani na koreańskim rynku pracy i w związku z tym mogą ubiegać się o wizę według uproszczonej procedury (kategoria wizowa E-7). Jak już kiedyś pisałem, jedną z takich specjalności jest… hodowca morskich ogórków. W moim przypadku sprawa była prosta. Przyznaję – nie posiadam żadnego doświadczenia w hodowli morskich ogórków 😜 Jednak jako cudzoziemski mąż mojej Koreańskiej Żony mogłem ubiegać się o wizę F-6. Formalności wizowe załatwia się w swoim macierzystym kraju, a więc w moim przypadku w Ambasadzie Republiki Korei w Warszawie. Przeglądając fora internetowe dla cudzoziemców mieszkających w Korei natrafiłem na mnóstwo dramatycznych opowieści na temat problemów z uzyskaniem wizy F-6, dziwnych dokumentów, które należy przedłożyć (np. zaświadczenie o braku chorób wenerycznych, niekaralności, itp.). Nie wiem, skąd w osobach, które już zdobyły wizę danego kraju, bierze się taki defetyzm – podobne historie czytałem na polskich forach, kiedy parę lat temu starałem się o amerykańską wizę. W przypadku wizy F-6 może wynikać to z faktu, że małżeństwo z obywatelem Korei Południowej jest często traktowane przez mieszkańców biedniejszych państw Azji Południowo-Wschodniej jako przepustka do lepszego życia; stąd znaczna liczba „papierowych małżeństw” i narastająca fala imigrantów z Chin, Filipin, Wietnamu, itp. Sprawy nie ułatwia fakt, że informacje na temat niezbędnych dokumentów – dostępne na stronie internetowej koreańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Urzędu Imigracyjnego czy nawet ambasady w Warszawie są bardzo niespójne. Najlepiej zadzwonić bezpośrednio do ambasady – młody człowiek z działu wizowego jest bardzo uczynny, kompetentny i płynnie mówi po polsku, koreańsku i angielsku.

Ambasada Republiki Korei w Warszawie

Oprócz wypełnionego wniosku wizowego i jednego zdjęcia paszportowego, do ambasady należy dostarczyć swój paszport, zaproszenie do Korei podpisane przez Waszego małżonka, kopię jego paszportu i koreański akt małżeństwa. Niezbędne są też dokumenty potwierdzające, że w Korei Południowej znajdziecie dach nad głową, a Wasz małżonek ma pracę i nie posiada długów. Oprócz tego, należy przygotować tzw. love story, czyli historię Waszego związku – najlepiej z różnego rodzaju załącznikami typu zdjęcia, bilety lotnicze, itp. Po złożeniu tych dokumentów w ambasadzie, w przypadku ubiegania się o wizę F-6 (czyli de facto pozwolenie na osiedlenie się na stałe w Korei), musicie jeszcze przebrnąć przez rozmowę z konsulem. Być może zwrot przebrnąć jest nieco nieprecyzyjny – mam wrażenie, że w moim przypadku to konsul musiał przebrnąć przez rozmowę ze mną, a nie odwrotnie 😈 Ku mojemu zaskoczeniu bowiem – inaczej niż w przypadku polskich dyplomatów – praca w koreańskiej dyplomacji najwyraźniej nie wymaga znajomości języka angielskiego w stopniu umożliwiającym swobodną komunikację 😯 W rezultacie moje interview było dość zabawne. Konsul najpierw nerwowo studiował dostarczone przeze mnie dokumenty i przeglądał coś, co wyglądało na gotową listę pytań, które powinien mi zadać – przygotowaną w języku koreańskim i angielskim. A oto, jak wyglądała, nasza rozmowa:

Konsul: Job!

Ja: Pardon?

Konsul: Do you have a job?

Ja: Yes, I’m a medical writer.

Konsul: Hmm…

Kolejne pięć minut przeglądania papierów. Od początku do końca, a następnie od końca do początku. I kolejny atak:

Konsul: Your wife!

Ja: Pardon?

Konsul: Does she have a job?

Ja: Yes, she is a medical writer too.

Konsul: Mmm…

Wracamy do papierów. Mija bodaj pięć minut i kolejne starcie:

Konsul: Accommodation!

Me: Pardon?

Konsul: Do you have an accommodation?

Ja: In Korea? Yes, we rent an apartment in Seoul.

Konsul: Mhm…

I tak to mniej więcej wyglądało 😁 Jakoś udało się nam wspólnie przesiedzieć pół godziny – głównie nerwowo przekładając papiery (konsul) i świetnie się bawiąc (ja). Koniec końców, usłyszałem: Come here at three! – co oznaczało, że czas oczekiwania na decyzję wizową skrócił się w moim przypadku z ustawowych siedmiu dni do mniej więcej 30 minut przerzucania papierów w tę i z powrotem. Tego samego dnia popołudniu odebrałem mój paszport z taką oto mniej więcej gustowną naklejką:

Oto ona! Koreańska wiza.

Warto pamiętać, że wiza F-6 nie jest równoznaczna ze zgodą na osiedlenie się w Korei lecz jedynie pozwoleniem na wjazd do tego kraju w celu załatwienia dalszych formalności. Aplikant ma na to trzy miesiące od daty przekroczenia granicy. Po przylocie do Korei należy więc w miarę szybko zarejestrować się przez Internet na wizytę w Urzędzie Imigracyjnym, wypełnić krótki wniosek o wydanie Alien Registration Card, złożyć go u pani z okienka wraz z dwoma zdjęciami paszportowymi, pozwolić zeskanować swoje odciski palców oraz uiścić opłatę w wysokości 10 000 KRW. Po mniej więcej tygodniu otrzymujemy pocztą naszą Alien Registration Card, czyli koreański dowód osobisty dla cudzoziemców. Karta jest ważna przez rok i mniej więcej dwa miesiące wcześniej należy złożyć w Urzędzie Imigracyjnym wniosek o przedłużenie jej ważności na kolejny rok.

Alien Registration Card - dowód osobisty Obcego 😂

Posiadając Alien Registration Card uzyskujemy praktycznie te same prawa, co obywatele Korei Południowej – poza możliwością głosowania w wyborach powszechnych (co ciekawe, cudzoziemcy mogą wybierać władze lokalne). Uzyskanie tytułu Obcego oznacza, że możemy zameldować się w miejscu swojego zamieszkania, przystąpić do programu ubezpieczeń zdrowotnych i emerytalnych, uzyskać koreańskie prawo jazdy, otworzyć rachunek bankowy, podjąć pracę, założyć własną firmę, itp. Co ciekawe, po przedstawieniu Alien Registration Card, Obcy mogą też liczyć na wiele zniżek, np. ulgowe bilety wstępu na różne imprezy kulturalne, do obiektów sportowych, itp. Jak widać – alienacja popłaca… przynajmniej w Korei 😝